அரசன் அன்று கொல்வான்…

தாங்காத துயர் பட்டு
அல்லல்பட்டு அவதிப்பட்டு
குற்றுயிரும் குலை உயிருமாய்
முற்றுகை இட்ட நாளில்
பற்றுவதற்கு கையில்லா நிலையில்
தூற்றுவதற்கு யாருமில்லா நிலையில்
நடவுகளைப் பார்க்காமல்
கடவுள் கடல் கடந்து
சென்றுவிட்டான் என்றேன்!
இல்லை…
இப்போதுதான் அவன்
திரும்பவும் மெல்ல
எட்டிப் பார்க்கிறான்…
பரிதவிப்புடன் பயந்து
பாழும் மக்கள் பட்ட
அவதிக்கு ரணம் ஆற
மருந்து கொடுத்துள்ளான்!
நீதி வென்றது!
அநீதி தோற்றது!
தர்மம் தழைத்தது!
அதர்மம் அழிந்தது!
ஆட்டம் முடிந்தது!
அநியாயம் வீழ்ந்தது!
அரசன் அன்றே கொல்வான்…
தெய்வம் நின்று கொல்லும்!
இனி எல்லாம் சுகமே.
உடும்பு போன்ற
பிடிவாதம் வென்றது
அதனால்…
கடிவாளம் போட்ட குதிரைபோல்
கூட இல்லாமல்
அறம் மீறியதால்
ஆளுமை துறந்து அரசப் பதவி இழந்து
அரியணை ‘சரிய’ணையாக
கம்பீரம் கலகலத்து
அழிச்சாட்டியம் ‘அமர’மாக
அறிவு சொன்னது
ஆண்டவன் இருப்பது உண்மையே!
நான்…
உள்ளுக்குள் அழுதவள்
உயிருக்குள் துடித்தவள்
உயிர்ப்பிக்கும் வழி தெரியாமல்
பாசத்தால் பரிதவித்தவள்
நேசத்தால் நெக்குருகியவள்
இன்று…
ஆடுகின்றேன் பாடுகின்றேன்…
குதிக்கின்றேன் கும்மாளமிடுகின்றேன்…
யாரைப் பார்த்தாலும் சிரிக்கின்றேன்…
ஊரே அழகாகத் தெரிகிறது…
உலகமே கண்ணுக்கு விருந்தாக
இன்றுதான் எனக்குத்
தீபாவளி!
இல்லை… இல்லை…
பொங்கல்!!
இல்லை… இல்லை…
தமிழர் திருநாள்!!!
எனினும்…
யாரிடமும் பகையில்லை
எம்மதமும் சம்மதமே
இனியாவது எங்களை
மனிதர்களாக உணருங்கள்.
நாங்கள் என்றுமே உங்களுக்கு 
எதிரிகள் இல்லை.
சூழ்நிலை எதிரியாக்கியது.
மூச்சுத் திணறுகிறது
அதற்கு…
முதலில் நாங்கள்
முழு சுதந்திரக் காற்றைச்
சுவாசிக்க வேண்டும்.
யாரும் யாருக்குமே அடிமை இல்லை
இருபதாம் நூற்றாண்டைக் கடந்தும்
இருளில் இருப்பது நியாயமா?
சகோதரர்களே சகதியில் தள்ளலாமா?
நாம்…
நாட்டு மனிதர்கள்
காட்டு மனிதர்கள் அல்ல
உதிரங்கள் ஒன்றுதான்
உறுப்புகளும் ஒன்றுதான்
இதில்…
உயர்வென்ன? தாழ்வென்ன?
கைக்கொடுத்தோம் நம்பி
கைக்கொடுங்கள்
காத்திருக்கிறோம்!