காசுக்கு இரண்டு பக்கங்கள்…

குழந்தைப் பருவத்தில் 
தத்துக் கொடுக்கப்பட்டேன்!
தளிர் ஆக இருந்த நான்
துளிர் விட்டு வளர்ந்தேன்.
ஓர் ஆறேழு வயதிருக்கும்…
வம்பில் வாய் வளர்ப்போர்
அம்பில் நஞ்சு கலந்து
“நீ ஒரு தத்துப் பிள்ளை”
என…
அங்ஙனமாயின் எங்ஙனம்
நான் தத்துக் கொடுக்கப்பட்டேன்?
என் அம்மா அப்பா யார்?
பெற்று எடுத்து என்னைத்
தத்து கொடுத்தது ஏன்?
தடுமாற்றத்துடன் தகவல் தெரிய…
ஒருநாள்…
அவர்களைக் கண்டு ஆர்ப்பரித்தேன்.
பாசம் எல்லை மீற பரிதவித்தேன்.
அன்னையே! ஆசைத் தந்தையே!
என்னை நெஞ்சோடு அணைப்பீரா?
மடியில் கிடத்திக் கொஞ்சுவீரா?
தலைவலிக்குத் தைலம் தடவுவீரா?
காணாத உம்மைத் தேடி
வீணான நாட்களை அறிவீரா?
என…
அன்னையும் அப்பனும் ஆட்கொள்ள
அன்புக் கடலில் திளைத்தேன்.
ஆனந்தக் குளத்தில் மிதந்தேன்.
பெற்றத் தாயினும் தந்தையினும்
உற்றத் தாயாக தந்தையாக
வளர்த்தப் பெற்றோர் நினைவால்…
நெஞ்சம் மிகவும் நெக்குருகி
வஞ்சனையின்றி அன்புப் பாராட்டினேன்.
இந்தப்பக்கம்…
“எங்களை விட்டுப் பிரிவையோ?”
என…
தத்து எடுத்தோர் தத்தளிக்க,
அந்தப் பக்கம்…
“பெற்றோரே உனக்கு உற்றவர்”
என…
பெற்றுப் போட்டவர் கதற,
குடும்பங்களின் போராட்டத் தீயில்
இருதலைக் கொள்ளி எறும்பானேன்!
பேசிப் பேசிப் பேதலிக்கப்பட்டு
ஒரு சமயம்
பெற்றோர் பக்கம் சாய்கிறேன்.
மற்றோர் சமயம்
தத்துப் பக்கம் சாய்கிறேன்.
மொத்தத்தில் நான் நானாகவே இல்லை!
பேச்சுக்குக் கூப்பிட்டால் நீவீர்
மூச்சுக்கு முன்னூறு குற்றம் கூறி
ஏச்சுக்கும் பேச்சுக்கும் எனை
ஆளாக்கி அவதிப்படச் செய்கிறீர்.
விக்கிரமாதித்த ராசா போல்
பெற்றோரிடம் ஓர் ஆறுமாதம்
வளர்த்தோரிடம் ஓர் ஆறுமாதம்
இளைப்பாறுகிறேன் என்று இயம்பினால்,
அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்து
பழுது கண்டு பரிதவிக்கச்
செய்வது நியாயமா?
என் பாசம் இருவருக்குமே…
என் நேசம் இருவருக்குமே…
காசுக்கு இரண்டு பக்கம்!
இதில் நான்…
பேசுவது எந்தப் பக்கம்?